ช่วงเวลาสำคัญไม่ได้สร้างปี บ่อยครั้ง ข่าวเล็ก ๆ ที่ค่อยๆ รวมกันเป็นประวัติศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ ด้วยเหตุนี้ ในปี 2017 TIME History จะทบทวนอีกครั้งทั้งปี 1967 ทุกสัปดาห์ ตามที่มีการรายงานในหน้าของ TIME ติดตามงวดที่แล้วได้ที่นี่เมื่อความตึงเครียดเกี่ยวกับสงครามในเวียดนามทวีความรุนแรงขึ้น พล.อ. วิลเลียม ซี. เวสต์มอร์แลนด์กลายเป็นผู้บัญชาการทหารคนแรกในประวัติศาสตร์ของอเมริกาที่กล่าวถึงการประชุมร่วมของสภาคองเกรสในขณะที่สงครามที่เขาดำรงตำแหน่งยังคงดำเนินต่อไป .
เวสต์มอร์แลนด์ได้ยื่นฟ้องต่อสภาคองเกรสเพียงครึ่งชั่วโมงครึ่งชั่วโมง
ว่าหากกองทัพสหรัฐฯ “ได้รับการสนับสนุนที่บ้านด้วยความตั้งใจแน่วแน่ ความมั่นใจ ความอดทน ความมุ่งมั่น และการสนับสนุนอย่างต่อเนื่อง” เขาก็มั่นใจในชัยชนะ
สาเหตุของการมองโลกในแง่ดีของเขาคือเวียดนามใต้กำลังปรับปรุงขีดความสามารถทางทหารของตนเอง และท่าเรือ ทางหลวง และสนามบินที่สร้างขึ้นที่นั่นจะทำให้ความพยายามของกองทัพสหรัฐฯ ดำเนินไปอย่างราบรื่นมากขึ้น ยิ่งไปกว่านั้น เขาอธิบายด้วยซังฟรอยด์ว่า การสังหารเริ่มมีประสิทธิภาพมากขึ้น: “ในช่วงปี 1965 กองกำลังติดอาวุธของสาธารณรัฐเวียดนามและพันธมิตรได้สังหารศัตรูไป 36,000 คนด้วยค่าใช้จ่ายประมาณ 12,000 คนที่ถูกสังหารอย่างเป็นมิตร และ 90% ของเหล่านี้เป็นชาวเวียดนาม ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา อัตราส่วน 3 ต่อ 1 เพื่อสนับสนุนพันธมิตรได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก และในบางสัปดาห์ก็สูงถึง 10 หรือ 20 ต่อ 1”
แต่คำเตือนของเขาเกี่ยวกับการสนับสนุนอย่างต่อเนื่องนั้นเป็นเรื่องใหญ่ ชาวอเมริกันที่เข้าและออกจากรัฐบาลมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งรวมถึงบางคนที่สนับสนุนสงครามในขั้นต้น กังวลว่าสิ่งนี้จะกลายเป็นสิ่งที่ใหญ่กว่าและยากกว่าที่คาดการณ์ไว้ เวสต์มอร์แลนด์สร้างกรณีที่การประท้วงอาจทำให้ทหารเสียขวัญและให้ความมั่นใจแก่ศัตรู ในขณะที่บางคนในสภาคองเกรสแย้งว่าการพูดเช่นนั้นเป็นการทำลายประชาธิปไตยที่อันตรายแม้ว่าเวสต์มอร์แลนด์จะประสบความสำเร็จ แต่เขาก็ยังยืนกรานโดยยอมรับว่าเขาไม่เห็น “การสิ้นสุดของสงครามในสายตา” การยอมรับดังกล่าวตามการคำนวณของ TIME มีความสำคัญ: ประธานาธิบดีและฝ่ายบริหารของเขาได้ “หลอกคนอเมริกันอย่างต่อเนื่อง” เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในเวียดนาม และอย่าง
น้อยตอนนี้พวกเขาก็เป็นเจ้าของงานที่ใหญ่หลวงรออยู่ข้างหน้า
รับการแก้ไขประวัติของคุณในที่เดียว: ลงชื่อสมัครรับจดหมายข่าว TIME History รายสัปดาห์
ทางขึ้นเหนือ:เรียงความ TIME ประจำสัปดาห์นี้เฉลิมฉลองครบรอบ 100 ปีของแคนาดาซึ่งประเทศทางเหนือกำลังทำเครื่องหมายด้วยการเปิดงาน Expo 67 ในมอนทรีออล และสังเกตว่าหลังจาก 100 ปีที่แคนาดาได้ค้นพบ “จิตวิญญาณ” ของตนในที่สุด เนื่องจากขาดความหนาแน่นของประชากร ความใกล้ชิดกับสหรัฐอเมริกา และประวัติศาสตร์ของการได้รับเอกราชโดยปราศจากการปฏิวัติ แคนาดาจึงมักถูกกำหนดโดยสิ่งที่ไม่ใช่ (ไม่ใช่สหรัฐอเมริกา ไม่ใช่อังกฤษ ไม่ใช่ฝรั่งเศส) “พวกเขาทนทุกข์ทรมานจากวิกฤตด้านอัตลักษณ์ก่อนที่นักประพันธ์สมัยใหม่จะค้นพบเงื่อนไขนี้ และความรู้สึกที่ไม่มีตัวตนของพวกเขาสามารถเติมเต็มภาพยนตร์ของอันโตนิโอนีได้กว่าครึ่งโหล” นิตยสารกล่าวเหน็บ แต่นั่นกำลังเปลี่ยนแปลง และคนทั้งโลกกำลังเรียนรู้คุณสมบัติที่รวมชาวแคนาดาเข้าไว้ด้วยกันในความหลากหลายทั้งหมด ได้แก่ ความมั่นใจในตนเอง ความซาบซึ้งในความประนีประนอม และความภาคภูมิใจของชาติ “เราขอโทษเสมอที่ไม่ได้ทำสงครามหรือการปฏิวัติ” นักบวชชาวโตรอนโตคนหนึ่งบอกกับ TIME
สงครามในอวกาศ:รายการสั้น ๆ อธิบายว่าวุฒิสภาเห็นชอบแล้วสนธิสัญญาสันติภาพที่นำความคิดไปสู่สถานที่ใหม่ – นอกโลก การประกาศว่าการสำรวจอวกาศจะดำเนินการ “เพื่อประโยชน์และผลประโยชน์ของทุกประเทศ” สนธิสัญญาจะมีผลบังคับใช้ภายหลังในปีนั้น แต่ขาดในมุมมองของ TIME บทบัญญัติที่สำคัญอย่างหนึ่งคือ “ความเป็นไปได้ของผู้ลงนามในอนาคตจากนอกโลก”
เขาจะไม่ไป:เมื่อวันที่ 28 เมษายน มูฮัมหมัด อาลี เคลื่อนไหวอย่างน่าทึ่งในการปฏิเสธที่จะเข้าร่วมกองทัพหลังจากถูกเกณฑ์ทหาร ส่งผลให้เขาถูกปลดจากการแข่งขันชกมวยของเขาTIME กล่าวถึงการประท้วงของเขาไม่ได้ให้แรงดึงดูดที่จุดยืนของอาลีจะได้รับในภายหลัง คำขอของเขาที่จะไม่ถูกเรียกว่า Cassius Clay อีกต่อไปก็ถูกปฏิเสธเช่นกัน ที่น่าสนใจคือ นิตยสารตั้งข้อสังเกตว่าการรับรู้ว่าสงครามเวียดนามทำให้เกิดการประท้วงต่อต้านการรับใช้จำนวนมากผิดปกติ: “ปีที่แล้วมีเพียง 353 คนจาก 1,100,000 คนเท่านั้นที่ถูกตัดสินว่าเป็นผู้หลบเลี่ยงเมื่อเปรียบเทียบกับยอดรวม 8,422 ในหนึ่งปีในโลก สงครามโลกครั้งที่ 1 4,609 ในสงครามโลกครั้งที่สองและ 432 ในความขัดแย้งเกาหลี ในทำนองเดียวกัน อัตราการละทิ้ง AWOL ในปี 1966 เท่ากับ .08 ต่อทหารเกณฑ์ทุก 1,000 นายเทียบกับ 3.7 ในสงครามโลกครั้งที่สองและ .89 ในเกาหลี”
ผู้ประท้วงที่จ่ายเงิน:นี่เป็นเรื่องราวที่ไม่สามารถสร้างระดับที่เกี่ยวข้องได้ ดิส่วนข่าวระดับชาติ รายงานในความพยายามที่จะกล้าได้กล้าเสียที่ดำเนินการโดยบริษัทที่เรียกว่า Proxy Pickets ซึ่งให้บริการแก่ประชาชนผู้โกรธเคืองจากกลุ่มการเมืองที่ไม่สามารถประท้วงได้เป็นการส่วนตัว ด้วยราคา 17 เหรียญ พวกเขาจะตั้งผู้ประท้วงห้าคนนอกทำเนียบขาวเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง พวกเขาเรียกเก็บเงิน 79 ดอลลาร์สำหรับ 25 คนและ 154 ดอลลาร์สำหรับอย่างน้อย 50 แม้ว่าค่าใช้จ่ายล่าสุดที่จ่ายให้ผู้ประท้วงรับผิดชอบในการประท้วงที่ได้รับโดยทั่วไปไม่มีมูลนี่เป็นตัวอย่างหนึ่งที่ปรากฏการณ์นั้นเป็นของจริง
ผสมขึ้น:ในขณะที่วิทยาลัยและมหาวิทยาลัยของอเมริกามีความสัมพันธ์กันมากขึ้น การพักการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลายสำหรับเพศเดียวในครั้งหลังสุดได้โต้แย้งในส่วนการศึกษา. แต่สำหรับผู้บริหารวิทยาลัย การอุทธรณ์ของการเข้าศึกษาร่วมกันนั้นชัดเจน: สองเท่าของผู้จ่ายค่าเล่าเรียนที่เป็นไปได้ สองเท่าของแหล่งรวมของสารส้มที่มีความสุขในการบริจาคในอนาคตที่เป็นไปได้ ข้อโต้แย้งของนักเรียนในเรื่องสหศึกษานั้นง่ายกว่า: “ฉันรู้ว่าวาสซาร์เป็นผู้หญิงล้วนเมื่อฉันมาที่นี่” จูเนียร์คนหนึ่งในโรงเรียนหญิงล้วนแห่งนั้นกล่าว “แต่ฉันโง่เมื่อมาที่นี่”
Credit : วิธีซ่อมแก้ไข รถยนต์ รถมอเตอร์ไซ | นักบาส NBA | รีวิวรองเท้า | แคมป์ปิ้ง
